In tegenstelling tot een “fatha”, een “kasra” én een “damma”, wordt de “soekoen” níet gebruikt om een klinker aan te geven. De “soekoen” wordt juist gebruikt om de klinkerloosheid van een medeklinker aan te geven. Het is dan ook niet gek om dit het “stilte-teken” te noemen. 

De “soekoen” wordt geschreven als een kleine cirkel boven een letter:  ْ

Het woord “soekoen” is afgeleid van het woord “soekoen”, wat “stilte” en “rust” betekent. De "soekoen" geeft aan dat de letter stil moet worden gehouden.

Deze betekenis vinden we ook terug in de volgende verzen:

﴾ En aan Hem behoort datgene toe wat zich in de nacht en in de dag stillegt ﴿ el-An’aam:13
‎﴾ وَلَهُۥ مَا سَكَنَ فِي ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِۚ ﴿

﴾ Hij is Degene Die jullie heeft geschapen uit één ziel, en daaruit heeft Hij zijn echtgenote geschapen, opdat hij rust bij haar zou vinden ﴿ el-A'raaf:189
‎﴾ هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَجَعَلَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا لِيَسۡكُنَ إِلَيۡهَاۖ ﴿

Met betrekking tot het stilteteken “soekoen”, zou je kunnen concluderen dat dit de basis is binnen de Nederlandse taal. Een kind in groep 3 leert namelijk de fonetische uitspraak van letters. En dat is dan ook precies waar een “soekoen” voor gebruikt wordt.

In het Nederlandse alfabet wordt deze fonetische uitspraak niet op een specifieke manier weergegeven omdat het alfabet ook klinkers bevat. Omdat deze klinkers ontbreken in het Arabische alfabet, wordt de “soekoen” gebruikt om een klinkerloze medeklinker uit te spreken.

Dus een “b” + een “soekoen” spreek je uit als “bbe”. Een “s” + een “soekoen” spreek je uit als “s”. etc.

In de afgelopen lessen hebben we het “fatha”-teken, het “kasra”-teken én het “damma”-teken toegepast op het woord dat bestaat uit de letters: “M” (م), “L” (ل) en “K” (ك). In het Arabisch gaat het om het woord (ملك).

Kun jij, aan de hand van voorgaande, een poging doen om het volgende woord uit te spreken: (مَلْك)? De eerste letter bezit een "fatha" en de tweede letter bezit een "soekoen".

We spreken dit woord dan inderdaad uit als [ma-l-k]. De betekenis van het woord “malk” is “een vrije wil”. In de Quraan komt dit woord voor in het volgende vers:

﴾ Zij zeiden: “Wij hebben (de aan) jouw (gedane) belofte niet uit vrije wil verbroken, maar wij werden belast met het dragen van het gewicht van de versieringen van het volk. Toen wierpen wij deze (in het vuur), en zo gooide (ook) Saamiriy (in het vuur).” ﴿ Tahaa:87
‎﴾ قَالُواْ مَآ أَخۡلَفۡنَا مَوۡعِدَكَ بِمَلۡكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلۡنَآ أَوۡزَارٗا مِّن زِينَةِ ٱلۡقَوۡمِ فَقَذَفۡنَٰهَا فَكذَٰلِكَ أَلۡقَى ٱلسَّامِرِيُّ ﴿

Zouden we het “fatha”-teken vervangen door een “damma” dan verandert het woord in “moelk” wat “koningschap” betekent. Dit woord zijn we tegengekomen in de vorige les.

En als we het “fatha”-teken vervangen door een “kasra” dan wordt het woord “milk”, wat “bezitting” betekent.

Als je goed kijkt naar het woord (بِمَلۡكِنَا ) in het betreffende vers, dan valt het jou vast op dat de "soekoen" geen ronde cirkel is zoals dit zou moeten. Hoe komt dit?

Dit komt doordat de Quraan drie soorten "soekoen"-tekens kent:

1. een "soekoen"-teken in de vorm van een kleine cirkel; als je dit teken aantreft in de Quraan dan is het de bedoeling dat je de betreffende letter niet uitspreekt. Een voorbeeld is te vinden in het volgende vers. De tweede letter in het woord in kwestie spreek je dus niet uit.

﴾ Zij bevinden zich op de (ware) Leiding van hun Heer ﴿ el-Baqara:5
‎﴾ أُوْلَٰٓئِكَ عَلَىٰ هُدٗى مِّن رَّبِّهِمۡۖ ﴿

2. een "soekoen"-teken in de vorm van een opengebroken cirkel zoals we dit zijn tegengekomen in het eerdere vers. Dit teken laat zien dat je de betreffende letter wél dient uit te spreken; op de wijze zoals in deze les is beschreven. Je spreekt de medeklinker dus gewoon uit maar je houdt hem wel "stil" zonder klinker.

3. een "soekoen"-teken in de vorm van een kleine nul. De kleine "nul" wordt geplaatst boven de Arabische letter "alif". Hiermee wordt aangetoond dat je de "alif" uitspreekt als je voor een adempauze stopt bij dit woord. Maar mocht je bij dat woord geen adempauze hanteren, dan spreek je de betreffende "alif" niet uit. Dit teken kom je bijvoorbeeld tegen in het volgende vers (riwaya hafs):

﴾ Kristalhelder, (en) van zilver (gemaakt). Zij (d.w.z. de bedienden) zullen de juiste (gewenste) hoeveelheid daarvan bepalen (en opdienen) ﴿ el-Insaan:16
‎﴾ قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا ﴿

De "soekoen" heeft er dan toch voor gezorgd dat we tussendoor even een tadjwied-lesje hebben gehad 😁

In de volgende les werpen we een blik op het laatste schriftteken en de effect die het heeft op het woordje (ملك).